امید، پشتیبان زندگانی است
خسته ام از آرزوهای دور دست
خسته ام از نگاه ، کنج دیوار
خسته ام از غم دنیا
خسته ام از حلقه های دور خویش.... من اسیر تنگنام
نوشتم بر سرشت خویش، فردا دم صبح
جور دیگر باشم
یاد ، یاد خدا باشد
فراموش کنم هر چه گذشت ، خوب و بد
زندگانی را بسازم من ، بی غم و اندوه ، شاد ..شاد
زندگی زیباست مشکل افکار ماست..
نکند در غم و اندوه ، فراموش شود فردا
چه بخواهم ، چه نخواهم ، می رسد فردا
پس بکارم بذر امید در دل
خانه دل بتکانم از غم
زندگی زیباست... زندگی باید کرد
لحظه عمر را دریاب
زندگی فکر من و توست
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |